Sebepli sebesiz yergilerimizin kurbanıyız Emin adımlarla yürüyor, kesin bir dille konuşuyoruz. Daha doğru olduğumuzu kanıtlamak için verdiğimiz çaba yiyip bitiriyor içimizi. İçimizde gezinen parazitler sabrımızı tüketiyor Diyaloglarımız karşımızdakini alt etmek üzerine kuruluyor Farkına varamıyoruz. Kiminle savaşıyoruz? Bu bir mücadele mi? Kendini, kendine ispat etmenin yorgun mağduriyetini yaşıyoruz Zorlanıyorum.. İnsanlığımda debeleniyor ve boğuluyorum Geride kalıyor, yetişemiyorum. Bir hezeyana sürüklüyor bu durum beni Zihnimin duvarlarına çarpıyorum Göz yaşlarım birbirini kovalıyor Nefesimi toparlayamıyorum Çatışmalar çarpışmalara dönüşüyor Kendimle yüzleştiğimde, yüzüme tükürüyorum En ağır ithamları giydiriyorum bedenime Toplumun iki yüzlülüğü besliyor kendime olan kinimi Ve bir kez daha düşmüş zırhımla rıhtımda duruyorum öylece Aslında arıyorum aynı zamanda Rüzgar yüzüme değdikçe titriyor dudaklarım Tekrar ve tekrar varlığımı unutmak için gözlerimi yum...
Bir "Merhaba" yuvarlayabilir, derin sohbetlere..