Toplumun tuttuğu aynalara direnen, seyrek replikli bir karakter olmak yoruyordu ara sıra.
Birşeylerin bariz yanlış yürüdüğü yollarda dikilmek, ayak tabanlarıma dikenler batırıyordu adeta.
Akıllara durgunluk vermeye gerek yok!
Bu kadar yanlışın içinde yalnız olmak kaçınılmazdı oysa..
Oysa ceplerim doluydu.
Salt gerçekleri ve gerekçeleri evirip üstüne üstlük bir de çevirip uyuttuklarını sanıyordu, uyanık olanlar, gözleri aralık olanları..
Aslında belki de uyanıklar olanlar kendilerinin bile farketmediği derin uykuda. Gözleri aralık olanlarınsa gözleri alabildiğine ufukta...
YanıtlaSilAnlatmak istediklerimi güzel bir biçimde yansıttığın için teşekkürler duo 👌
SilBlogunuzu beğendim ve takibe aldım.Zaman ayırmak isterseniz,sizi ve bu yorumu görecek olan herkesi blogumu takip etmeye davet ediyorum.Sağlıcakla Kalın.
YanıtlaSilhttps://hepfragmanizle.blogspot.com/
Hoşgeldiniz. Güzel davetiniz için teşekkür ederim. Geliyorum 😊
Sil