Davamız, sırtımızda kamburla yaşamak. Sürekli kamburun çapını daraltmaya çalışıyoruz. Çalış, çalış, çalış..
Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..
Burdan başlıyorum son postta nasıl bir kişiliğin nasıl düşüncenin ürünü bunlar anlayabilecekmiyim
YanıtlaSilUzun bir yolculuk olacak sizin için. Hoş geldiniz
Sil