Sistematik sorunlarım vardı..
Temel, dogmatik..
Yaşam koşulları ve ilkel zihinlerin çerçevesinde hapis olmuş düşüncelerim,
Öfke nöbetleriyle sonlanıyor bir sonraki seferi heyecansız ve keyifsiz bekliyordum..
Duygusal yanımı bastırmamı bekleme benden! Ağlamak cesaret ister! Bir baş kaldırıdır, isyandır ağlamak...Toplumun, seni; güçsüz diye yaftalamasına direnmektir.. Ağlayarak bağırmak, yakarmak yüzyıllardır kültürümüzün duygularına ayna olmuş ve feryat, figan, ağıt olarak adlandırılarak yaşamaya devam etmiş günümüze kadar. 21.yy da ne bu poker masası sendromları? Nedir bu kendini gizlemeler?Nedendir? Niçindir? Bilinmeden bu kayganlık ruhlarımızda?Kursağıma saplamaktansa bu kor gibi demir prangaları, göz yaşlarımla yıkarım günahsız yanaklarımı!..
Bir gün bir bakmışsın kırılıverir zincirler...
YanıtlaSilKöleliğin biteceği günleri iple çekiyorum😉😊 teşekkürler duo
Silpiki sona :)
YanıtlaSilBukowski'nin dediği gibi "Mecburuz diye yaşıyoruz bu beni çileden çıkarıyor" 😁
Sil