Ana içeriğe atla

Bir antirkot'un sıcak doğumu


Öyle bir güruh ki
Cehennemin köklerinden fırlamış gibi..
Çığır açmış ve kıtlıktan çıkmışlıklardasalınanlar..
Bir antirkot'un sıcak doğumunun ardından, 
Izgaralarca ateş ve kor..
Kirlenmiş tabakların arasında kayboluşu..
Hazin bir son*du..
Bu kaos
Mazgallardan fışkıran yağ katmanları
Kaygan zemin tabelası olmayan ve tabii kayan yüzeyle dans..
Herşey bu güruh için..
İşlerin açısı,
İçler acısı..
Ve oturuyor güruh..
O kaosu umursamandan 
Kahkahalarca ...


Labels:

Yorumlar

  1. Aybüke S.19 Mayıs 2019 02:02

    İçsel ve her köşeden tutulup farklı şeyler çıkarılabilecek bir şiir olmuş.. Bende buralarda yeniyim bana da beklerim, tatkipteyim. Sevgiyle kalın :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çizgili Çorap19 Mayıs 2019 23:33

      Öncelikle hoşgeldiniz 😊 teşekkür ederim yorumunuz için. Takibinizin devamlılığını dilerim. Sayfanızı en kısa zamanda ziyaret edeceğim 👌

      Sil
  2. Duo Diyet21 Mayıs 2019 16:12

    O güruhun kökü kurusun ve tekrar ait olduğu cehennemine dönsün...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çizgili Çorap22 Mayıs 2019 02:15

      Umuyorum ki bu dağlarda da ibibik kuşları ötecek 💪🙏 teşekkürler duo

      Sil
  3. Mücahit Dayan23 Mayıs 2019 05:39

    Faydalı Bilgiler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ağlamak Hakkı!

  Duygusal yanımı bastırmamı bekleme benden! Ağlamak cesaret ister! Bir baş kaldırıdır, isyandır ağlamak...Toplumun, seni; güçsüz diye yaftalamasına direnmektir.. Ağlayarak bağırmak, yakarmak yüzyıllardır kültürümüzün duygularına ayna olmuş ve feryat, figan, ağıt olarak adlandırılarak yaşamaya devam etmiş günümüze kadar. Yirmi birinci yy’da ne bu poker masası sendromları? Nedir bu kendini gizlemeler?Nedendir? Niçindir? Bilinmeden bu kayganlık ruhlarımızda?Kursağıma saplamaktansa bu kor gibi demir prangaları, göz yaşlarımla yıkarım günahsız yanaklarımı!..
Yorum Gönder
Read more »

Nefes Almak..

  Bir annenin feryadına gizlendi adalet! Bir annenin gözlerinde nem oldu hakikat!  Nefes almak kimyasallaştı Görmek kimyasal Konuşmak, kimyasal..  Her söz zehirliyor sahibini Kör kuyularda buluyorlar söz sahiplerini.. Ellerinde mengeneler Ceplerinde çilingirler Sıkıştırıyor, salıveriyor, alı-veriyorlar tüm filizleri!  Daha ne kadar kaldırır bilmem..  Bu gökyüzü, bu toprak  Böylesi kiri pası..  Ensemizde yalan kokan nefesler, Kamburlarmızda tepinen sentetik kimlikler.. Her gün birileri çekiliyor bataklıklarına  Yardım çığlıkları boşuna!  Herkes bekliyor sırasını, ölümü bekler gibi Gececik bedenler karanlıklar ardında …
Yorum Gönder
Read more »

Kimsin sen?

  O kadar çok dünyevi işlerle, kimin ne yaptığı ile meşkul ki zihnimiz… Kendimizin farkına varamıyoruz. “Kendi hayatım” dediğin şeyin tam olarak ne olduğunu hiç düşündün mü? Modern zamanların hayat felsefesi; aynayı hep başka yöne çevirmemizle, suretimizden ışık hızıyla uzaklaşmamızla ilintili. Hiç durmuyoruz. Çok işimiz var. Hiç zaman yok! Haftada yedi gün olması yetmiyor. Altı gün çalış, bir gün haftalık izin. Yaşadığın, barındığın ortamı steril hale getir! Bilgisayar oyunundaki karakter gibiyiz. Görevlerimiz hiç bitmiyor. Bu telaş içinde “kim” olduğunu sormaya vaktin yok. Kimsin sen? Yaşadığımız şehre, çalışma ortamına, çevrendeki insanlara alışmaya çalışıyorsun. Sürekli ve hızla değişen dünya düzenine ayak uydurmaya çalışıyoruz. Ki uyduruyoruz da. Koşullara göre şekillenmeye o denli alışmışız ki, o çarkın bir parçası olmaktan, dışında bir “benliğimiz” kalmıyor. Kim olduğumuzu bilmeden yaşayıp gidiyoruz…  *11 Aralık 2018
Yorum Gönder
Read more »