Ana içeriğe atla

Erişebildiğin Kadar Derinlik

Yavaş ve sakin adımlarla köşesine çekilen duygulara, duyarsızlığımızla tanınıyoruz bu gezegende.
Tortularının dibimizde birikip, katmanlar oluşturduğundan habersizce yudumluyoruz, demlenmiş taze kahvelerimizi.
Yalnızca yapabildiğim düşlemek..
Pencere kenarında oturup,
Kümelenmiş ritimleri rıhtımlara eşlemek..
Eşelemek belki içimi.
Kolinin zeminine kadar erişinceye dek..

Yorumlar

  1. Sadece ruhumuz değil bedenimiz de bi köşeye çekildi şu süreçte. Evet biraz eşeleyelim bakalım davranışlarımızı, bulalım hatalarımızı...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dibimizin ne kadar tuttuğunu bulmamızı dilerim.. Bu zorlu süreci en az kayıpla aşarız umarım. Teşekkürler duo

      Sil
  2. Bu süreçte fazlasıyla duygu ve düşüncelerimizle baş başa kalıyoruz sanırım.. Dilerim, baharı doyasıya yaşadığımız günleri pek yakında görürüz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir artısı da var yazmaya, paylaşmaya itiyor bu süreç.. Güzel dileklerinize katılıyorum. Umarım baharımız kurtulup kutlu olur. Teşekkürler

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aramızda şehirler uzanıyor..

Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum  Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..

Dünya Zürafalar Günü

Boş odalarda geziniyor gözlerim Yırtık duvar kağıtları, yarısında perde olmayan pencereler ve dokunsam devrilecek olan klozet.. Dairenin kapısından çıkıyor, binanın merdivenlerini son kez aşındırıyorum.. Tekrarlanmayacağını bildiğin, An'ı kaybettiğin ve anıları kayıt etsen dahi yinelenmeyen kahkahalar Dünya zürafalar günü'nde derin bir kedere bırakabilir yerini.. Bir şeylerin yeri, sürekli ve yüksek hızla, başka birşeylere bırakıyor yerini.. Pazar ve ertesi gibi..

Kek

Yazıyor, siliyordum. Tekrar en baştan başlayıp.. Olmadı.. Sil. Tekrardan.. Sağ tarafı yanmış, sol tarafı çiğ kalmış bir kalıp kek gibi güne başladım. Hep bir yarımyamalaklık söz konusu.. 180 derece ısıya dayanamayan plastik kap mıyım? Bu ne hal?