Eriyen gezegenin sessiz çığlıkları

Yaşamın cazibesi sonrasızlığında gizli.. Ve sonsuz olasılıklarda.. 

Vedaların çarpıcılığı soluk kesiyor,

Bilek büküyor yalnızlık, dibimizde yeşeriyor. 

Harabe bir binanın kapı eşiğinde tütürülüyor sigaralar,

Her nefeste enfes tadı taşıyor ciğerlere zehirli kamışlar. Giderek uysallaştığımız yazıyor büyük puntolarla, 

Yalanın her harfi mevcut olan gazetelerde.. 

Hızlı adımlarla benliğimizden uzaklaşıyoruz.

Uzlaşmanın mümkün olmadığı konuklar ağırlanıyor yayları paslanmış kanepelerde.

Haddini aşanları sessizce taşıyoruz sırtımızda..

Şuurunu konteynır kenarına bırakıp kaçanlar oluyor

İnsanlığın vadesi doluyor yavaş yavaş!

Ödenemeyecek bedellerin altında kalıyor bedenler

Günü geldiğinde sarısılacağız sahteliğimizle.. 

Göremiyoruz..

Üzerinde durmadığımız durumlar  durdurcak gezegeni!