Kendini alkole vermiş serseriler tanıdım. Hayattaki başarısızlıklarını, sistemin kölesi olmamalarını alkolle kutlayan eğlenceli tiplerdiler. Zihinlerinde astıkları benliklerinin şerefine her sabah bir bardak biranın içine, çiğ yumurta kırıp erken saatlerde sövmeye başlıyorlardı.. Düzenin, düzünelerce, düzensizliklerine!! Şerefe...
Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..
Yorumlar
Yorum Gönder