Umursamayı bırakmış, bitkin düşmüş, sevdiğin, hayran olduğun bir bedenin, içi kurumuş, çürümeye yüz tutmuş, fıstık kabuğu gibi.. İçimde yeşerecek ne varsa hepsini çöplüğe boşaltmaktan başka olanak bırakmıyor..
Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..
Umursamak yaşam belirtisidir, umursamayı bırakmışsan içindeki yeşillikler de solmaya yüz tutmuş demektir.
YanıtlaSilSevdiğin bir insanın tüm bunları bırakmış olmasını görmek üzüyor doğrusu.
Sil