Umursamayı bırakmış, bitkin düşmüş, sevdiğin, hayran olduğun bir bedenin, içi kurumuş, çürümeye yüz tutmuş, fıstık kabuğu gibi.. İçimde yeşerecek ne varsa hepsini çöplüğe boşaltmaktan başka olanak bırakmıyor..
Duygusal yanımı bastırmamı bekleme benden! Ağlamak cesaret ister! Bir baş kaldırıdır, isyandır ağlamak...Toplumun, seni; güçsüz diye yaftalamasına direnmektir.. Ağlayarak bağırmak, yakarmak yüzyıllardır kültürümüzün duygularına ayna olmuş ve feryat, figan, ağıt olarak adlandırılarak yaşamaya devam etmiş günümüze kadar. 21.yy da ne bu poker masası sendromları? Nedir bu kendini gizlemeler?Nedendir? Niçindir? Bilinmeden bu kayganlık ruhlarımızda?Kursağıma saplamaktansa bu kor gibi demir prangaları, göz yaşlarımla yıkarım günahsız yanaklarımı!..
Umursamak yaşam belirtisidir, umursamayı bırakmışsan içindeki yeşillikler de solmaya yüz tutmuş demektir.
YanıtlaSilSevdiğin bir insanın tüm bunları bırakmış olmasını görmek üzüyor doğrusu.
Sil