Beklemek tüm gücümü emikliyordu. Mr cihazının sesiyle ritim tutup kafa sallıyordum. Hiç bitmeyecekmiş gibi geçen dakikalar, sesin beynimde yankılanıp iyice yayılmasını sağlamıştı. Kafamın derisini deliyor, hücrelerimi yırtarak kulaklarımdan fışkırıyordu adeta. Ayaklandım. Etrafı tarayıp kimsenin olmadığından emin olduğum anda, bir kaç ayak figürü ve saç savurmalarıyla anı çekilir kılmaya kararlıydım..
Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..
Mr kelimesini mister kelimesi sandım önce "mistır cihazı ne ki dedim":) Tamam sonra anladım. Teşekkürler.
YanıtlaSilYazarken aklımdan geçmedi değil bu şekilde algılanacağı 😄 yakışır bir parantez oluşturamadım. Sonrada düşündüm, fark edilince bir "haa" olucak insanlar. Hoşuma gitti öylece bıraktım😊 Rica ederim
SilAynı yanılgıya bende düştüm 😅 başarılı bir içerik olmuş
YanıtlaSilBol yanılsamalı günler o halde 😄 teşekkürler
Sil