Gözlerime değen gözler yansımanla karşılaşıyor Gecenin karanlık tonlarında dahi binlerce sen büyüyor göz bebeklerimde. Güneşi delip, Ay'ı selamlıyorum Silüetini taşıyorum gölge niyetine Rüzgarın eteklerinde sarsılan sazlıklar yoldaş oluyor Kucak açıyor hasretliğime. Ilık bedeninin kokusu salınıyor Ciğerlerime çekiyorum tek nefeste. Şehirler uzanıyor aramızda Kafesimizin kapıları açık Bir adımda çıkılamıyor içinden Adın dökülürken dilimden Duyuramamanın endişesiyle lal oluyorum yeniden..
Bir "Merhaba" yuvarlayabilir, derin sohbetlere..
Doğar doğmaz kendimizi zamanın akışının içinde bulduğumuz için, tutunmaya çalışmak beyhude...Onun yerine zamanı yönetebileceğimiz araçlarla hayata tutunmalı tıpkı delice akan bir ırmakta elinde küreklerle bir sandalı yönetir gibi.
YanıtlaSilO zaman Oğuz Atay'dan Tutunamayanlar'a selam olsun.. Teşekkür ederim bu güzel yorumun için. Sandallar sayesinde kol kası yaptığımız nice günlere merhaba.. 😊
SilÇok güzel bir yazı olmuş derin anlamlar içeren, teşekkürler
YanıtlaSilBen teşekkür ederim derinliklerde buluşmaya devam 😊
Sil