Öylece yürüyordum. Bir yandan Pink Floyd günlük-dozu kulaklığın kabloları yardımı ile beynime enjekte ederek. Kendimi müziğe kaptırmıştım kii önümü uçan bir izmarit kesti. Afalladım. Sağ bacağıma değmiş, ne varki bir delik açmasından kurtulmuştum. Başımı kaldırdığımda, iri, kaşları çatık bir adam bana bağırıyordu. Kulakğı hızlıca kulağımdan ayırdım ve
+Biraz daha dikkat eder misiniz? dedim. Adam bağırarak
-Özür diledik ya!! dedi.
Yüzene tiksinti ve şaşınlıkla bakakaldım. Anlayamıyordum. Ne söylememi bekliyor olabilirdi?
+Çok afedersiniz beyfendi. İzmaritinize çarptım. İstemsizce oldu. Öylece yolumda ilerliyordum. Sizden sağ bacağım adına özür dilerim.
Hayat giderek garipleşiyor ve insanlar nezaketi unutmuştu. Bunu bir kez daha uçan izmarit sayesinde tescillemiştim. Teşekkürler uçan izmarit. Sevgiyle kal...
Yorumlar
Yorum Gönder